Een spannend verhaal over Advanced RPG – VR gaming

Er klonk een ijselijke gil. Yara’s hart sloeg een paar slagen over van schrik. Ze keek opzij en zag haar collega Eefje wild hijgend om zich heen kijken. Niet dat ze er uit zag als haar collega, maar Yara wist dat zij het was. Ze wist vorige week al welk uiterlijk Eefje voor zichzelf had gekozen. Haar huid was licht grijs of een soort van grijsblauw. Haar ogen waren zo licht dat ze bijna wit leken en waren donker omrand, zodat de irissen nog lichter leken. Ze had kleine puntoortjes die onder haar halflange groenblauwe haar verborgen bleven. En uit haar hoofd staken twee prachtige krullende hoorns. Ze zag er prachtig uit, echt! Maar naar Yara’s idee niet echt praktisch. En ze had qua kleding letterlijk weinig om het lijf.         
   Yara nam haar nog eens goed op. Haar lijf was slank en licht gespierd. Haar benen waren niet zoals normale mensenbenen gevormd waren. Het leek meer alsof ze hoeven had in plaats van voeten.         
   Yara keek naar haar eigen armen en kneep erin. Zo gaaf! Dit ben ik met mijn zachte licht paarsblauwe huid. Het voelt zo echt. Ze spande haar spieren en grijnsde. Ik heb onwijs veel meer spieren dan normaal. Zo goed gebouwd zie ik er echt niet uit in mijn normale dagelijkse leven. Ik ben in dit spel ook veel langer dan Eefje. Normaal is zij degene die zeker een kop boven mij uit torent.
   Yara voelde aan haar oren. Ze had geen horens, zoals Eefje, maar wel flinke punt oren. Eefje had gekozen voor een Adrax, een soort van sprookjesachtig half bokachtig wezen inclusief klein staartje, en Yara had gekozen voor een Nachtelf. Bieden waren grotendeels naar hun eigen idee gevormd tijdens de voorbereidingen, inclusief tatoeages, oorringen, wapens en ga zo maar door.
In plaats van luchtige kleding, zoals Eefje had gekozen omdat haar nieuwe lijf zo beter uitkwam, droeg Yara kleding dat als een soort tweede huid om haar lichaam sloot. Het fungeerde zelfs als een pantser door de kleine ijzeren ringetjes die eroverheen gezet waren. Dit konden ze echter niet zelf ontwerpen.
   Kleding werd, net zoals de uiterlijke kenmerken, uit een speciale bibliotheek gekozen om zo je karakter te vormen en aan te kleden. Dat gold ook voor de wapens die ze bij zich droegen. Het was als een soort voorbereiding op Cosplay, maar werd alles virtueel voorbereid.       
   En vandaag was het dan zo ver. Dit spelletje ging verder dan een normale Cosplay. En ook verder dan Virtual Reality. Yara snapte nog steeds niet goed hoe dit mogelijk was. Haar gedachten gingen terug naar het moment vlak voor aanvang van dit geavanceerde virtuele spel. Was het een paar minuten of een paar uur geleden? Yara rimpelde peinzend haar neus. Ze had echt totaal geen besef meer van tijd. Ze moesten in een comfortabele stoel gaan zitten en kregen een speciale helm met bril op. Het ding deed zelfs een beetje pijn, ze had zelfs een steek aan beide slapen gevoeld, maar ze moest toegeven dat ze daar nu niets meer van voelde…